کتاب گالری گلستان رونمایی شد همزمان با آیین گشایش نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» در گالری آرتبیشن

به گزارش روابط عمومی نشر گهگاه؛ همزمان با آیین گشایش نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» در گالری آرتبیشن کتاب «گالری گلستان» رونمایی شد.
این دو رویداد هنری، با تمرکز بر ۳۵ سال فعالیت لیلی گلستان در کسوت گالری‌دار و به بهانه هشتاد سالگی او برگزار شد.
گالری گلستان نخستین گالری ایران است که پس از انقلاب به همت لیلی گلستان تأسیس شده است.
در نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» آثار ۴۶ تن از هنرمندانی که پیشتر در گالری گلستان نمایشگاه داشته‌اند، در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است.

محمود دولت آبادی در مراسم رونمایی کتاب گالری گلستان، گفت: لیلی گلستان بر گردن بسیاری از ما حق دارند و ما قدر او را می‌دانیم.
او با اشاره به سابقه دوستی خانوادگی‌اش با لیلی گلستان گفت: بیش از نیم قرن است که با او رابطه خانوادگی داریم و فرزندانمان با هم بزرگ شده‌اند. لیلی گلستان احترام عمیقی به کار کردن قائل است و در نیم قرنی که او را از نزدیک می‌شناسم حتی یک لحظه هم دست از کار کردن نکشیده و ناامید نشده است و این بسیار ارزشمند است.
دولت آبادی ادامه داد: لیلی گلستان در خانواده‌ای زندگی کرده که همیشه مرکز فرهنگی، هنری و روشنفکری بوده است. یادم می‌آید در اوایل دهه ۴۰ که آقای ابراهیم گلستان روزن را تأسیس کردند، از من، سعید سلطان پور و خزایی خواست تا شعر‌های سهراب سپهری را بخوانیم، شما فکرش را بکنید ما چه شوقی داشتیم از این اعتماد و پیشنهاد ابراهیم گلستان. آن هم زمانی که هنوز ۲۳ ساله نشده بودیم.
او شخصیت و آثار سهراب سپهری را مصداق بارز سهل و ممتنع خواند و گفت: لیلی گلستان و سهراب سپهری رابطه دوستی عمیقی داشتند و اتفاقاً گالری گلستان نیز با نمایش آثار سهراب سپهری افتتاح شد و من هم جز نخستین کسانی بودم که به تماشای این نمایشگاه رفتم.
دولت آبادی ادامه داد: ۳۵ سال گالری داری، آن هم در کشوری که هر روز دستخوش مسائل مختلف هستیم کار ساده‌ای نیست. لیلی گلستان با برپایی هر نمایشگاه به آیندگان نیز فکر کرده و خوشحالم امروز به همت او بخشی از تاریخ هنر تجسمی ما برای آیندگان مدون شده است.

او در پایان سخنانش گفت: ذهن متمرکز لیلی گلستان آن هم در وضیعت پریشانی اجتماعی ایران، همیشه برای من ستایش‌آمیز بوده است اگر بخواهیم در زندگی شهری یک شخصیت مثل «مرگان» کتاب «سلوک» پیدا کنیم همین خانم گلستان است.
در ادامه مراسم احترام برومند با اشاره به دوستی ۵۰ ساله‌اش با لیلی گلستان گفت: سابقه آشنایی من با لیلی گلستان به سال ۱۳۴۶ و کار در تلویزیون باز می‌گردد اما از سال ۱۳۵۱ که لیلی گلستان نویسنده برنامه کودک شد، دوستی ما شکل گرفت و این برنامه و همکاری با لیلی گلستان از نقاط عطف زندگی من به شمار می‌رود.
او افزود: اگر من توانستم به وسیله برنامه کودک با خانواده‌ها ارتباط بگیریم بخشی از آن را مدیون متنهای خوب لیلی گلستان هستم.
برومند افزود: لیلی گلستان انسان بسیار قویی و مصممی است و یک رفیق تمام عیار است او همیشه برای من الگو بوده است، البته فکر می‌کنم هرگز به گردپای او نرسیده‌ام.
برومند با اشاره به دوران سخت بی‌کاری‌های اهل فرهنگ و هنر پس از انقلاب گفت: ما همگی با هم خانه نشین شدیم و هیچ منبع درآمدی نداشتیم. یک بار لیلی گلستان پیشنهاد داد که با هم یک مهد کودک راه بیندازیم من هم استقبال کردم اما بعد او فکر کرد اگر یک کتاب فروشی راه‌اندازی کند بهتر است و بعد کتاب فروشی‌اش را گالری کرد.

او افزود: در همان سال‌ها چون کار و منبع درآمدی نداشتیم من وهمسر پرویز صیاد با هم خیاطی می‌کردیم و لباس‌هایی که می‌دوختیم می‌فروختیم. با این که خیاطی‌مان خوب نبود اما لیلی گلستان هر بار می‌آمد و از ما لباس می‌خرید و با این کارش از ما حمایت می‌کرد. او در تمام زندگی‌اش از دوستانش و جوان‌ها حمایت کرده است و در سختی‌ها تنهایشان نگذاشته است.
لیلی گلستان هم در ادامه این مراسم گفت: انتشار کتاب گالری گلستان و برپایی نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» به همت دو جوان است و من قدردان لطف این عزیزان هستم.
او افزود: به نظر من کتاب گالری گلستان بسیار درجه یک و خوب شده است و خوشحالم که کارنامه گالری گلستان برای نسل‌های بعد نیز به جا می‌ماند. من در این ۳۵ سال گالری داری، واقعاً ۳۵ سال حرص خوردم، بغض کرده‌ام، دعوا کرده‌ام، جیغ زده‌ام، عشق کرده‌ام و با همه این کار‌ها هدفم این بوده که هنر‌های تجسمی ایران را یک پله ارتقا بدهم و تلاش‌های من و همکارانم موجب شده که هنر‌های تجسمی ما بماند و از یاد نرود.

گلستان ادامه داد: امروز خیلی خوشحالم و افتخار می‌کنم که تلاش‌هایم بی‌نتیجه نماند و توانستم هنرمندان جوانی را شناسایی و معرفی کنم و شاهد شکوفایی آن‌ها باشم. به نوعی من به عنوان یک مادر تلاش کرده‌ام تا این هنرمندان جوان دیده شوند، با گذشت سه دهه هر بار که اثری از این هنرمندان روی دیوار می‌رود، کیف می‌کنم.
او افزود: خوشحالم که با کار فرهنگی توانستیم موفق شویم و با وجود همه سختی‌ها محکم به راهمان ادامه بدهیم.
در ادامه مراسم آرش تنهایی مدیر نشر گهگاه گفت: خیلی خوشحالم که بلاخره کتاب گالری گلستان منتشر شد و در کنار آن ناراحتم که دیگر خانم گلستان را کمتر می‌بینم. چون در این سه سال که با لیلی گلستان هر هفته برای گفت و گو قرار داشتم لذت بردم و تمام چیز‌هایی که دوست داشتم سر کلاس درس از استادی یاد بگیرم در از او فرا گرفتم.
او با بیان این مطلب که لیلی گلستان یکی از بهترین مدیران فرهنگی ایران به شمار می‌رود، گفت: دقت و حوصله لیلی گلستان مثال زدنی است. من واقعاً کسی را به دقت او نمی‌شناسم. لیلی گلستان از سال ۱۳۶۷ که گالری‌اش را تأسیس کرده است، تمام اسنادش را نگاه داشته و هر بار که می‌خواهد صحبت کند با سند و مدرک سخن می‌گوید. این اسناد گنجینه ارزشمندی برای هنر‌های تجسمی به شمار ‌می‌روند.

تنهایی در پایان سخنانش با نقل خاطره‌ای از پیک موتوری نشر گهگاه گفت: چندین سال آقایی مسول تحویل قرارداد‌ها بود، بعد از مدتی که او دیگر با نشر گهگاه کار نمی‌کرد، دیدمش و حال خانمی که در مجتمع آث پ زندگی می‌کرد را پرسید. برایم جالب بود که حال خانم گلستان را می‌پرسد، علت را پرسیدم گفت من خانم گلستان را خیلی دوست دارم او خیلی مهربان است هر بار که برای او نامه یا بسته‌ای را می‌بردم من را به خانه‌اش دعوت می‌کرد و خودش برایم سیبی پوست می‌کرد. شنیدن چنین حرف‌هایی بسیار ارزشمند است و من خوشحالم که شانس همکاری با خانم گلستان نصیبم شد.
در بخش دیگری مراسم «حسین محسنی» مدیر گالری آرتیبشن گفت: زمانی که آرش تنهایی پیشنهاد رونمایی کتاب گالری گلستان را به من داد خوشحال شدم چون یکی از آرزو‌هایم محقق شد.
او افزود: من یک ماه پس از تأسیس گالری گلستان بدنیا آمده‌ام و خوشحالم که امروز من نیز به خانواده گالری دار پیوسته‌ام. تداوم کار لیلی گلستان در گالری داری موجب شده که امروز گالری‌های متعددی در تهران فعالیت کنند.
او با اشاره به نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» گفت: دراین نمایشگاه تعدادی از آثاری که پیشتر در گالری گلستان به نمایش درآمده، در معرض دید علاقه‌مندان قرار گرفته است.
در مراسم رونمایی و افتتاح نمایشگاه «دروس، شماره ۳۴» شخصیت هنری و ادبی متعددی چون محمود دولت آبادی، احترام برومند، هوشنگ گلمکانی، بهرام دبیری، همایون سلیمی، احمدغلامی، ایرج میرزا علیجانی، محمد طلوعی، بنی اسعدی، محمد حسین عماد، تینا پاکروان، حمید امجد، عباس یاری، مژده طباطبایی، ابراهیم حقیقی، شهرام کریمی، هادی حیدری، شهریار حیدری، ‌امیر نصری، مهران مهاجر، مهدی حسینی، تارا بهبهانی، سعید امکانی، حسین تمجید، هادی مظفری، سید محمد بهشتی، آرمان یعقوب پور، شیده تامی، فرهاد آذرین، امرالله فرهادی،… و بهنام کامرانی حضور داشتند.