سعید فلاح فر

آنگاه که برای تبارشناسی نگارخانه‌های ایرانی اراده کنیم، در فرض «یقین» اولین جمله باز می‌مانیم. مثلاً نمی‌دانم به گشت و گذاری که در دهه‌ی 1370 میان معدود نگارخان... ادامه ...

من نه گذشته‌بازم و نه از گذشته‌گو. ولی اینجا ناگزیرم از آزموده‌های خودم بگویم . از هفت سالگی گالری را شناختم و پیوندم با آن هرگز نگسست. شاید بدانید که در سال... ادامه ...

  من حبیبو هستم؛ حبیب مفتاح بوشهری که تافته جدابافته‌ای نیستم، از همین مردم است، مردم ایران، مردم بوشهر، و می‌خواهم داستان مهاجرتِ خود را بگویم. من در سال 20... ادامه ...

کتاب عکس «بوشهر» که عکس‌های بهمن جلالی طی 32 سال عکاسی (1353-1385) را در برمی‌گیرد، شامل 67 عکس از معماری سنتی در حال ویرانی بندر بوشهر، به دلیل خرابی‌های جنگ ایران و عراق و عدم رسیدگی و بازسازی، و تا حدی فضای کلی آن منطقه است. عکس‌ها 11 سال بعد از اتمام پروژه در قالب کتاب عکس منتشر شده‌اند زیرا همان‌طور که در مقدمه‌ی کتاب از زبان همسر وی رعنا جوادی آمده، جلالی اعتقاد داشت که ارائه‌ی عکس در قالب کتاب باعث ماندگاری و در دسترس بودن برای مخاطبان بیشتری می‌شود.

زندگی مهم‌ترین تجربه‌ی انسان است، با تمام روزمرگی‌هایش. خاص باشید در عین تجربه‌ی غیرخاص بودن. به دلیل رؤیاهای بزرگ چیزی از زندگی را حذف نکنید. زندگی خودش بهترین منبع برای ایده‌های هنری است. حال بد هم بخشی گسترده‌ای از احوال انسان است. تمرین کنید که در حال بد نیز کار کنید. با هر امکاناتی که دارید متناسب با آن کار تولید کنید. منتظر جور شدن همه‌چیز برای شروع کار نباشید.

تا قبل از پیدایش گالری در ایران، انستیتوهای خارجی، انجمن‌های فرهنگی ایران و سایر کشورها و اماکنی که افراد گرد هم جمع می‌شدند، تنها محل‌های ارائه و به نمایش گذاشتن آثار هنری بود. در آن زمان در مکان‌هایی مانند قهوه‌خانه‌ها اموری نظیر اطلاع‌رسانی، نشر افکار و اخبار اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی و نیز سرگرمی‌هایی چون مدیحه‌سرایی، نقالی و شاهنامه‌خوانی نیز جریان داشت. با آشنایی بیشتر هنرمندان با الزامات تخصصی نمایش آثار هنری، که سفر به کشورهای غربی مهم‌ترین دلیلش بود، این قشر از جامعه به کمبود این امکانات پی می‌برد و اولین گالری در تهران و سپس گالری‌های دیگر تأسیس می‌شود. اگر پیدایش...