در این نوشتار کوتاه سعی می شود به پدیده خاصی در ساختاریابی جمعیتی اشاره شود که در اینجا منطقه الفراغ نامیده شده است. منطقه الفراغ های زیادی را می توان برشمرد که... ادامه ...
بیش از دویست سال پیش، در قلب شهر بیدفاع، «کافه گرکو» پاتوقی بود برای رهگذران، سیاستمداران، هنرمندان، نویسندگان و بهخصوص تبعیدیان سیاسی. این مکان قدیمیترین کا... ادامه ...
آخرین بازماندگان گارسونهای «هتل نادری» تهران که عمری با اهالی هنر و ادب محشور بودهاند، هنوز آن جوان باریکاندام، صبور و کمحرف را بهیاد میآورند که یک روز در هفته، میزی را در اختیار میگرفت و سفرهای از جنس کاغذ کاهی را که ماهرانه از بههم چسباندن... ادامه ...
یکی از آغازین روزهای زمستان نود و پنج و ترافیک طاقتفرسای خیابان ولیعصر. خیابانی که روزگاری با انبوه درختان و آواز پرندگانش شناخته میشد و حالا به تسخیر اتومبیل... ادامه ...
هنرمند زادروز و مرگروز ندارد. اگر بخواهیم به پاسداشت زادروز یک هنرمند، مثلاْ یک نویسنده بنشینیم، آن روز، روزی است که اولین بار قلم به دست میگیرد و از سر نیاز... ادامه ...
اینکه ساعدی معاصر ماست، برآمده از نگاهیست به چیستی معاصر بودن. دسیسهی پستمدرنیسم از معاصر بودن، حل شدن در شتاب زمان، سرعت، وانمودههای زمانه و اینهمان شدن و تکثیر در آن است. امثال ایراچرنوس زمان را اینگونه توصیف میکنند: «اکنون چیزها چنان به سرعت ... ادامه ...
عکسها از آیین فضل الهی خوش گذراندن در عصرهای طولانی تابستان و غروبهای غمانگیز پاییز تهران امروز خیلی کار سختی شده است. مسیرهای طولانی و ترافیکِ کشنده خلق... ادامه ...
چگونه به خزانهی حافظهی فردی و جمعی يک قوم يا كشور بپردازیم؟ راه رسيدن به روح زمانه از نوستالژیهای يک ملت عبور میكند. کدام بخش گذشته را بايد از خلال گفتار، نوشتار و مظاهر آن بهیاد آورده و حفظ كرد؟
هرچند نیاز هست که به تمایز بنيادين میان حافظه و ... ادامه ...