فیروز شیروانلو

احمدرضا احمدی در سوگ فیروز شیروانلو نوشت:‌ «مرا یاد است آن هنگام که باران در خیابان بود و هنوز پیاده‌روها مه صبحگاهی و دود شهر تهران را به تن داشتند. من و آیدین، در کوچه‌ی پشت بیمارستان ساسان تهران، تو را در آمبولانس نهادیم. من ایستاده بودم و بر شانه‌های آیدین گریه می‌کردم. دو گیتی بر سرم آوار بود.»

درباره‌ی فیروزشیروانلو که مدارای بلندپروازانه‌اش نسلی از روشنفکران فرهنگ‌ساز بار آورد (این نوشته در دو بخش منتشر شده است ) «ما معتقد نیستیم که کودکان از آدم... ادامه ...

مانده‌ام که اسم یادداشت را چه بگذارم. «سینمای کانونی یا کانون سینما»؟، «طعم سینمای کانونی»؟، «سینما و کانون»؟، «کانون و سینما»؟، «پیش‌مقدمه‌ای بر سینمای کان... ادامه ...